Een implementatie-intentie is een zogenaamde zelfregulerende strategie in de gedragspsychologie. In de basis is het een ‘als…dan’ plan. Hiermee bereik je dat iemand zélf een bepaald gedrag vertoond waarvoor motivatie aanwezig maar dat volledig uit zichzelf niet zou plaatsvinden. Bijvoorbeeld omdat er in de praktijk nogal wat verschil zit tussen wat iemand in algemeenheid zegt te gaan doen en wat hij uiteindelijk daadwerkelijk doet. Een voorbeeld? De intentie om gezonder te worden is meestal groter dan de daadkracht om er daadwerkelijk iets voor doen, zoals sporten of gezonder eten.

Het Zeigarnik-effect is het fenomeen dat onafgemaakte (onderbroken) taken beter onthouden worden dan voltooide taken. Het viel psychologe Bluma Zeigarnik in de vorige eeuw op dat obers goed onthielden wat er geconsumeerd was aan tafeltjes die nog niet hadden afgerekend, en vrijwel niets meer wisten van wat er gebruikt was aan tafeltjes waarmee zij al wel hadden afgerekend. Naar aanleiding zette zij hiervan gedragsexperimenten op. 

Even een leuk verhaal (vinden wij 😊). Hobson verhuurde rond 1600 in Engeland paarden. Om te voorkomen dat alleen de besten gehuurd en dus versleten werden gaf hij zijn klanten de keuze: het paard dat het dichtst bij de deur stond of geen paard. Een ‘Hobson’s choice’ is dus eigenlijk geen echte keuze. Maar mensen willen keuzes, alternatieven. Dat past bij hun behoefte aan vrijheid en autonomie. Daarom adviseren wij vaak de Hobson’s +1 techniek.

Framing een techniek waarbij alles draait om perspectief. Door het in een bepaald perspectief plaatsen van een onderwerp (het ‘frame’) zal de toehoorder gericht worden op conform dit frame. Er zijn ruwweg 2 vormen:

1. het uitlichten en benadrukken van de dié eigenschappen van een product of dienst die tot het gewenste gedrag kunnen leiden.
2. het associëren van een product of dienst met een onderwerp dat een emotie oproept die tot het gewenste gedrag kan leiden. 

Wij mensen hebben de neiging om onze beslissingen en ons gedrag onbewust te vergelijken met beslissingen en gedrag uit het verleden. We hebben namelijk de drang om naar onszelf én naar de buitenwereld consistent te handelen. Of in ieder geval zo óver te komen. Zeker als we op een bepaald moment ons in gedachten of hardop hebben uitgesproken over een bepaalde stelling/mening of een vraag hebben beantwoord. Daar kunnen we als gedragsbeïnvloeders dus wat mee!